domingo, 21 de febrero de 2010

Aparición

Apareces de nuevo y por una vez el silencio no sonó a hilo musical en sala de espera mientras se lee una revista. Tañó a réquiem por los que van a morir, relegados a su irremediable destino. Y sin darme igual, no me importó ni me arañó por dentro con afiladas garras.

Deambulo otra vez curiosa entre tus escenarios sin querer conciliar el sueño, porque tú jamás has sido sosiego sino una inyección directa en vena para agudizar mis sentidos.

No te espero ni te dejo de esperar. No te añoro ni te aborrezco. Te tiendo la mano con esa mirada de arrogancia y curiosidad cómplice, para que la beses con la reverencia que me debes mientras levantas tus ojos que brillan por la astucia del que se prepara para la batalla.

Mi vino es peculiar: ácido al primer paladeo, dulce cuando lo reposas, con una nota amarga al final de la garganta… pero al que siempre retornas porque justo cuando vas a beberlo, lo arrojas a la escupidera. Y precisamente por no tragarlo, quieres de nuevo agitarlo en tu boca.

Que se abra el telón. Empieza el siguiente acto.

20 comentarios:

nanyu fonseca dijo...

surprise surprise!

Akroon dijo...

NAN: Ooooooooooooooh, my dear Naaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan!!!!! Pues sí, qué pedazo de suprise!!!!!
Smuuuuuuuuuuaaaaaaaaaaaaaaaaaacks!!!!!!!!

El Imbécil dijo...

Que bueno verla por aquí (y por allá).

Alyebard dijo...

Es que hay vinos que embriagan con solo paladearlos; que sólo el puro placer de ver su color en copa, su fondo en boca hacen que volvamos irremisiblemente a ellos. Aunque no podamos con una sola copa de ell@s.
A la espera del Acto II. nessun dorma

Akroon dijo...

EL IMBÉCIL: Qué bueno verle por aquí, por allá, y espero verle pronto en otras ventanas asomando las narices.
Un beso

Akroon dijo...

ALYEBARD: Però com segur que ja saps, hi ha gent que només beu Don Simon. Respecto tots els gustos, senzillament, jo prefereixo altres delicadeses.

No sé per què, sempre que escolto el Nessun dorma, acabo buscant el E lucevan le stelle... Crec que ho escrit bé!!
Un petonàs!!!!!!

Alyebard dijo...

E lucevan le stelle,
e olezzava la terra
stridea l'uscio dell'orto
e un passo sfiorava la rena.
Entrava ella fragrante,
mi cadea fra le braccia.

O dolci baci, o languide carezze,
mentr'io fremente le belle forme disciogliea dai veli!
Svanì per sempre il sogno mio d'amore.
L'ora è fuggita, e muoio disperato!
E non ho amato mai tanto la vita!


Bravíssima Akroon

Luis dijo...

Reconciliación o segundo asalto?

(quizá ninguna de las dos cosas y no me entero de nada)

Akroon dijo...

ALYEBARD: Senzillament, genial. No jo... la peça... ;)

Akroon dijo...

LUIS: Hmmmmmm... el segundo acto de un conjunto de cosas que no van a ninguna parte pero que por contra devienen cuasi necesarias. Raro, ¿verdad?
bso

Alyebard dijo...

Ei! et feia soterrada sota una pila de papers.
Que bé que retornis a la blogosfera!
No m'enganyes, pots ser sublim com l'òpera ;-)

ane dijo...

Que pena que no escribas más a menudo, con lo bien que lo haces....

Alyebard dijo...

Ei, que hi ha algú? Més que res per canviar la pista al CD i posar Lascia ch'io pianga de Rinaldo. I saber si has aconseguir sortir de sota la pila de papers. Molts Ptons.

Papá Oso dijo...

Akroon, eres una maravilla para un pobre lector tercermundista que no ha accedido a una educación del lenguaje como la tuya. Me causa admiración la riqueza idiomática de la que hacen gala los ibéricos (soy de Chile y lamentablemente la mezcla de indígena austral y delincuente español no fue muy buena. Almagro no trajo, digámoslo, lo mejor de la Madre Patria). Desde ahora soy uno más de tus fervientes seguidores y procuraré ponerme al día. Eres divertidísima y un regalo para mis pupilas, agobiadas de tanta basura virtual.
Saludos desde el culo del mundo (literalmente) y de paso te invito cordialmente a visitar mi blog, que también soy bastante nuevo en esto. A ver si te animas y me haces el honor de dejar un comentario.
Ahí te va http://mydamnmind.blogspot.com/

Akroon dijo...

ALYEBARD: I ho estic... O és que no es nota? No escric posts, no escric mails, he abandonat temporalment gent que aprecio...
Retorno, però certament com una llum intermitent, entre papers i obligacions.
Tot i això, gràcies per retornar... s'agraeix més del que et penses.
Sí que hi ha algú, tot i que si hi hagués de posar banda sonora, ara mateix no sabria ben bé què dir-te.
Una setmana i mitja, i durant uns dies: A PRENDRE PEL SAC TOT! Jajajajja

Petonassos!!!!!!!

Akroon dijo...

ANE: Hola!! Gracias por tus palabras... La verdad es que últimamente no tengo tiempo ni de inspirarme, pero se intenta... doy palabra.
Un beso!!

Akroon dijo...

ALFONSO: Hola!
Pues bienvenidas sean las casualidades que hacen que las cosas confluyan en un espacio y un tiempo adecuados.
Sí, ciertamente aquello que sucede en nuestra ausencia y aquello que les sucede a "nuestros otros" cuando no estamos presentes o ni siquiera éramos, resulta interesante. Precisamente tal vez lo sea porque es totalmente ajeno a nuestra percepción.
O tal vez filosofo de forma barata a una hora tardía y arrastrando sueño.

En cualquier caso, espero seguir viéndote por aquí, será todo un placer.

Un beso!

Akroon dijo...

IVAN KÖHLER: Bienvenido!!!
Francamente no sé si me merezco tus halagos, pero qué leches, me los quedo!! Siempre sientan bien. :P
No sé si he accedido a una buena educación del lenguaje. Lo que sé es que mi cerebro decididamente es más tendente a la abstracción verbal que a la numérica. No seré yo quién divida en una mesa de amigos cuánto sale a pagar cada uno... es muy probable que pese a realizar la misma operación tres o cuatro veces, en cada ocasión obtenga un resultado distinto... por ello decidí abrir un blog y escribir (en lugar de dividir precios de cenas). ;)

No dudes que en cuanto tenga un momento me paso por tu blog... si tardo, no me lo tengas en cuenta, voy más que corta de tiempo últimamente.

Gracias por tus palabras, y te mando un beso al culo del mundo... culo del que estuve francamente cerca hace unos años... digamos que estuve en una de las dos nalgas. Me quedé con las ganas de visitar la otra... qué triste no ser asquerosamente rico para así poder enriquecerse con la experiencia de conocer otros lugares y otras gentes.

Espero verte por aquí!!

Un beso!

Alyebard dijo...

Quina alegria!, ja estava per consultar l'oracle de Delfos per saber sota quina pila de papers buscar-te. Que vagi molt bé la fase APENDREPELSACTOTITOTS!( la meva començarà a l'agost) La banda sonora la deixo a la teva tria. El "laschia" era perquè s'acostava la mani del 10-J

Alyebard dijo...

Ei, que em deixava els PETONSSSSS!